Voor de laatste keer trok ik de deur van mijn kamer achter me dicht en ging bepakt met mijn backpack op weg naar het station. Tijd om voor een nieuw mini-avontuur: in mijn eentje reizen.
In mijn laatste week in de UK reisde ik door het land. Dit was mijn eerste reis(je) die ik helemaal alleen maakte, dus ik was zenuwachtig maar ook enthousiast. Gelukkig ging deze keer het treinreizen erg goed, ik had snel mijn plek gevonden (letterlijk, want op je ticket staat een specifieke stoel waar je moet zitten) en kwam na een uurtje aan op mijn eerste bestemming: York.
Alleen op avontuur in York
Het was nog vroeg, maar gelukkig kon ik alvast mijn bagage kwijt in het hostel. Van te voren had ik al een aantal plekken gevonden die ik wilde bezoeken, zoals het Minster, de stadsmuur en de 'Wegisweg' (of elk geval een heel schattige straatje waar deze straat uit Harry Potter door geïnspireerd is).
Ik heb een hele tijd rondgedwaald door de stad, een heel stuk over de stadsmuur gewandeld en een pannenkoek gehaald als lunch. De stad is heel erg leuk en sfeervol, met veel mooie oude gebouwen. Toch had ik halverwege de middag wel alles gezien en begon ik me toch af te vragen wat ik nu moest doen.
Ik vond het best prima om in mijn eentje rond te struinen, maar na alles gezien te hebben kreeg ik toch wel behoefte aan wat gezelschap. Dit vond ik in het hostel. Gelukkig was ik daar niet de enige en heb ik even gepraat en daarna geprobeerd de tijd te verdrijven met YouTube. Toen was het etenstijd, maar helaas bestond de keuken uit enkel een magnetron en was er niet eens een kraan. Mijn avondeten werd dus een belegd broodje. 's Avonds nog een rondje gelopen door een park met mooie kerstverlichting en daarna vroeg naar bed gegaan.
Newcastle
De volgende ochtend pakte ik alweer vroeg de trein naar Newcastle. 's Ochtends was de stad nog een beetje uitgestorven, maar naarmate de dag vorderde werd het steeds levendiger met veel bezoekers en straatartiesten.
Newcastle heeft zijn naam te danken aan het kasteel uit 1250, maar verder is het een moderne stad met een groot shopping gedeelte en heel veel bruggen.
De bruggen waren een mooie locatie op te fotograferen, daar heb ik me dan ook een tijdje mee vermaakt.
Op het eerste gezicht vond ik de rivier de Tyne erg mooi, vooral met alle bijzondere bruggen. Totdat ik het water van dichterbij bekeek. Er dreef allerlei troep in en je kon olie zien drijven, zo zonde.
Heel eerlijk, de olie zorgde wel voor een bijzonder effect in het water, zeker in combinatie met de weerspiegeling van de brug.
Warme chocomelk en uit eten
In mijn eentje in een café gaan zitten is niet iets wat ik snel zou doen. Eerst was ik er ook best zenuwachtig over, want het voelde toch ongemakkelijk. Uiteindelijk ben ik toch ergens warme chocomelk gaan drinken. Hiervoor zocht ik wel een plekje uit bij het raam zodat ik ondertussen een beetje kon 'mensen kijken'. Het viel heel erg mee hoe ongewoon het is, ik was zeker niet de enige die alleen zat. Met het avond eten was dat wel iets anders, maar ik zocht een leuk hamburgertentje uit.
In totaal was ik maar twee en een halve dag alleen op pad. Op dag drie ging ik naar Edinburgh, waar vriendinnen uit Nederland naartoe vlogen (later meer hierover).
Mijn ondervingen van alleen reizen
Het is heel leuk om gewoon rond te dwalen en alle bezienswaardigheden te bekijken.Zowel York als Newcastle hebben veel mooie plaatsen die zeker de moeite waard zijn.
Doordat je geen rekening met anderen hoeft te houden kan je gewoon doen waar je zin in hebt. Ben jij met vrienden/familie ook altijd eindeloos aan het overleggen waar jullie heen willen? Geen last van in je eentje!
Wanneer je alles gezien hebt kan het best saai zijn.Hoe relaxed het ook kan zijn om met niemand rekening te houden, op een gegeven moment krijg je toch wel behoefte aan wat gezelschap.
Je raakt sneller aan de praat met onbekenden wat leuke gesprekken op kan leveren. In de hostels praatte ik met mensen die ook reisden, iemand die studeerde (en eerder in Derby had gestudeerd) en iemand die werkte en de stad al goed kende.
Het is misschien even ongemakkelijk om je eentje ergens te gaan eten, maar helemaal niet vervelend.Ga gewoon zelfstandig en onafhankelijk ergens genieten van lekker eten.
Mensen (in de UK) zijn ontzettend behulpzaam, of je nu of hulp vraagt of niet. Op een gegeven moment liep ik in York en keek ik naar de bordjes en op mijn telefoon (voor Maps) en kwam er al iemand aanlopen, 'do you need directions?'. Niet dat ik überhaupt wist waar ik heen wilde.
Nog 8 dagen en dan ben ik weer in Nederland! Precies op tijd om kerst te vieren met mijn familie. Wow, is er dan echt al een half jaar voorbij? Nou niet precies want de semesters duren hier korter, maar mijn tijd in de UK zit er wel op.
Voordat ik hier weg ga nam ik mijn camera mee naar het mooiste park van Derby. Het is een heel groot park met grasvelden, bos, een riviertje en heel veel eekhoorntjes.
Ik probeerde de eekhoorns te fotograferen, maar dit was niet zo succesvol. Ze kwamen niet echt dichtbij en ik had alleen mijn standaard lens bij me. Ook werd het al snel donker.
Komende week ga ik nog een trip maken door de UK en daarna dus weer terug naar Nederland.
Bedankt voor de reacties op mijn vorige foto's!
Groetjes Senna
Nog van mijn weekend in het Peak District met mijn ouders, alweer een maand geleden (ben een beetje druk met mijn studie). We bezochten het dorp Ilam en maakte daar een wandeling naar de Stepping Stones. Een hele fijne wandeling, met een makkelijk te volgen en te bewandelen voetpad. De omgeving was ook weer heel erg mooi.
De wandeling ging eerst over een heuvel, met wederom heel veel schaapjes. Vervolgens volgende het pad de rivier, die we via de steppingstones overstaken.
Toen we terug kwamen in Ilam ging de zon alweer bijna onder. Een herinnering aan het feit dat het alweer eind oktober was. Aan het weer kon je het niet merken, het was zelfs nog warm genoeg om op het terras te zitten voor een kop thee en scones. Met een dekentje, dat dan weer wel. Vanaf daar gekeken hoe de zon achter de heuvels verdween.
Bedankt voor de reacties op mijn vorige foto's!
Groetjes Senna
Uitgestrekte groene heuvels, een helderblauwe lucht met wolkjes alsof je net Windows XP hebt opgestart. Alleen in plaats van dat je er op je computerscherm naar kijkt, kun je er zo doorheen wandelen, schaapjes tellen en een grot bezoeken.
Dat is wat ik deed toen mijn ouders mij op kwamen zoeken in de UK! We zaten een lang weekend in het Peak District, een heel mooi natuurgebied in de buurt van waar ik studeer.
Muurtjes en schaapjes
Over de heuvels lopen allemaal stenen muurtjes. Tijdens onze eerste wandeling moesten we over heel wat van die muurtjes klimmen, maar gelukkig zijn er allemaal overstapjes gemaakt. De eerste dag was ook heel erg modderig en regenachtig (en zonder camera). Tot over mijn enkels in de blubber, koude wind en regen in mijn gezicht. Niet de ideale fotografieomstandigheden.
Blij was ik dan ook toen we thuis lekker met hete thee en een dekentje voor de open haard konden kruipen.
De tweede dag gaf ons heerlijk wandelweer. We liepen een route met veel schaapjes. Het viel ons ook op dat routes hier anders worden aangegeven dan in Nederland. Of vooral minder. Er staat niet op elke kruising een bordje en natuurlijk zijn er geen ANWB-paddenstoelen. We zijn dan op een gegevens moment ook flink verkeerd gelopen. Gelukkig kwamen we uiteindelijk andere wandelaars tegen die ons konden helpen.
Thor's Cave
Het doel van onze wandeling was om Thor's Cave te bereiken. Of beter gezegd het eindpunt, het doel was de wandeling zelf. Uiteindelijk konden we de grot zien, maar moesten we er nog wel zien te komen. We waren inmiddels moe van al het wandelen, dus twijfelden of we nog wel verder wilden, of gewoon zouden afsnijden terug naar de auto. Toch wilden we na zo'n lange wandeling dit hoogte punt niet missen. Dus via een omweg en blubberig pad uiteindelijk de grot bereikt. Het was zeker de moeite waard!
Genieten van de zonsondergang
Terwijl we terug liepen ging de zon langzaam onder. De wolken kregen mooie tinten en het goudkleurig licht gaf alles een prachtige gloed.
Het lijkt mij zeker leuk om nog een keer het Peak District of een andere gebied hier te bezoeken. De vraag is of het daar nog van gaat komen gezien ik over iets meer dan een maand al weer terug naar Nederland ga en de deadlines steeds dichterbij komen.
Bedankt voor de reacties op mijn vorige artikel, Groetjes Senna
Er zijn zo veel prachtige korte animatiefilms te vinden, vaak met een sterke boodschap. Veel zijn gemaakt door studenten, heel indrukwekkend en inspirerend! Het is dan ook niet echt mogelijk om een top drie te maken, maar de onderstaande animaties zijn de eerste waar ik aan denk. Ik heb ze waarschijnlijk stuk voor stuk zo'n tien keer bekeken. Dus pak de popcorn er maar bij (maar niet te veel, want de animaties duren maar een paar minuten) en geniet van deze meesterwerken.
Deze animatie is de afstudeerfilm van Jacob Frey uit 2014. Het is gebaseerd op een comic van Fabio Coala. Het project nam ongeveer een jaar en drie maanden in beslag.
SPOILER ALLERT. Wat ik zo bijzonder vind aan deze animatie is de twist aan het einde. In het begin vind je de jongen een rotjoch (ja toch?), omdat hij de hond letterlijk weggooit omdat hij een pootje mist. Uiteindelijk leer je dat jij als kijker zelf ook te snel hebt geoordeeld en er meer achter zit.
Het is zo mooi gemaakt, met veel details en de soundtrack maakt het helemaal af! Leuk feitje: Jacob Frey werkt nu bij Disney waar hij o.a. heeft gewerkt aan Zootopia en Moana.
Jack Anderson maakte deze animatie tijdens zijn opleiding bij het Dodge College of Film and Media Arts in 2014. De robots kunnen allerlei gevoelens overbrengen zonder een woord te zeggen.
Deze animatie ging viral toen hij werd uitgebracht, met ruim 30 miljoen views in drie maanden. Het idee van het hart dat ervandoor gaat vind ik geweldig, en het is zo mooi uitgevoerd!
Aan de ene kant zijn deze animaties super inspirerend. Het feit dat studenten dit voor elkaar krijgen is veel belovend. Aan de andere kant: mijn geanimeerde octopus (waar ook best veel tijd in zit) valt natuurlijk helemaal in het niets. Dus beter kan ik gewoon genieten van alle mooie films en niet mijzelf gaan vergelijken (even goed advies voor mijzelf waar ik me toch niet aan houd).
Ik zal zeker niet stoppen met kijken, dus als je nog tips hebt voor korte animaties hoor ik het graag!
Bedankt voor de reacties op mijn foto's van Birmingham! Groetjes Senna
Hoi! Ik ben Senna, 22 jaar. Ik ben een een freelance videomaker met een passie voor fotografie. Graag ga ik de natuur in om te fotograferen of experimenteer ik met verschillende technieken. Op mijn blog zul je veel foto's zien, en daarnaast persoonlijke artikelen tegenkomen.
