Een heel oud spelletje wat ik vroeger vaak op het schoolplein speelde; knikeren! Iedereen heeft het waarschijnlijk wel eens gedaan. Telkens weer meer knikkers willen winnen. En de mooiste knikkers bewaarde ik natuurlijk. De anderen gingen in mijn bert-en-ernie knikkerzak en later in een van winnie-de-pooh. Met een groepje leerlingen zochten we een geschikt plekje uit en maakte een putje in de aarde en vervolgens veegde we de omgeving schoon. Later kwamen er stenen putjes op het schoolplein en was en aan het begin van elke pauze een wedstrijd om die putjes te bemachtigen. Het ging er niet altijd vredig aan toe, want soms was er een discussie over of het nou wel of niet een 'veeg' was of over wat dan ook. Of ik er goed in was weet ik niet meer. Ik denk dat het er ergens tussenin zat. Wel heb ik een enorme hoeveelheid knikkers, maar daarvan heb ik de meeste gekregen van mijn opa en oma. Ik kon niet zo goed tegen mij verlies, maar ik was wel weer goed in knikkers weggeven. 'ooh, heb jij geen knikkers bij je, je mag er wel eentje van mij hoor'. Ik weet niet of het precies zo gegaan is, maar naar mijn beleving en herinneringen wel.